Experiencias e opiniões
Door: Yoav
Blijf op de hoogte en volg Yoav
12 April 2006 | Brazilië, Rio de Janeiro
Ik wilde jullie graag zo kort mogelijk wat vertellen over hoe de stad en haar atmosfeer zijn.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik me nogal wat zorgen maakte over het verblijf in Rio. Je hoort toch van die verhalen en mensen zeggen steeds weer: pas op, pas op.
Nu, na bijna een week hier, voelt het niet zoals ik had verwacht. Ik heb ontdekt dat het ´Pas op´ van mensen kan betekenen:
´Je moet opletten, want ze kunnen je rollen.´
maar ook:
`Je moet aboluut NIET naar die en die wijk gaan!´
Dat is een fundamenteel verschil. Het eerste vraagt niets meer dan wat goed verstand en oplettendheid terwijl je er bent en verschilt naar mijn gevoel niet wezenlijk van een avondlijke transit in metrostation République in Parijs.
Het tweede bestaat uiteraard ook, maar tot nu toe heb ik die wijken kunnen vermijden. Ik heb het idee dat als je buiten die wijken blijft, dat je niets meer dan alert nodig hebt en dat het verder prima te doen is Al met al ben ik rustiger geworden over de angsten van de stad (of overmoediger). Ondanks dat, hoorde ik laatst vanuit het kliniekje op de campus van FIOCRUZ kogelschoten uit de favela aan de andere kant van de snelweg. Dus....
Ik hang hier steeds tussen herkenning en ontdekking. Het ene moment zie ik een straat, waarvan ik zou zweren dat ik hem uit Israel herken, maar dan kijk ik beter en zie ik buitenmuren van gemarmerde plavuizen of blauw-wit mozaïek en dan is het toch weer echt Rio. Je ziet mensen rondlopen en je denkt, ik voel me net in Madrid of Barcelona, tot je naast elkaar iemand met licht Indiaans uiterlijk, iemand met hoogblonde haren en iemand die zo zwart als de nacht is naast elkaar ziet lopen.
Ik zie shopping malls die me aan Californië en Tel Aviv doen denken, maar toch weer compleet anders. En toch, net als in Italië betaal je hier bij een koffiebar eerst aan de kassa en ga je daarna je koffie halen. Waarbij je dan weer een Pão de Queijo(letterlijk kaasbrood) neemt. Het is een soort oliebol groot bolletje van elastisch brooddeeg met kaas er doorheen verwerkt. Dit in combinatie met een kop koffie, doet mij dan weer direct aan 4 uur ´s middags bij mijn oma thuis denken.
Al met al zijn dit leuke ervaringen. Je voelt je soort van thuis en toch is alles nieuw. De geografie van de stad is indrukwekkend, met om de paar honderd meter à een kilometer een steile berg of heuvel met dichte palmbegroeiing. Wat dat betreft is het de mooiste en meest bijzondere stad die ik ooit heb gezien. De zonsondergang die ik gister op het strand van Ipanema heb gezien, achter de Piek der Twee Broeders (Pico Dois Irmãos) was van sublieme schoonheid.
Ik heb tot nu toe 2 vrienden gemaakt. Eén is William, een Amerikaanse student uit North Carolina, die via internationale betrekkingen bij de afdeling Dermatologie van een lokaal ziekenhuis is beland en hier al enkele maanden rondloopt. De tweede is Anna, de dochter van een Engelse vriendin van mijn stagebegeleidster Samira van het KIT. Zij is net aangekomen en blijft 7 maanden voor een soortgelijke stage als de mijne. Ik vertelde haar gister met grote stelligheid dat er overal in de wereld wel een Irish Pub te vinden is, waarop wij na slechts 2 minuten lopen door Ipanema tegen een pub aanliepen met de naam ´The Irish Pub´. We waren in een melige, recalcitrante bui en besloten daarin te gaan, om ons te ergeren aan haar ´working class´ landgenoten. Het was ook echt alsof je de Bulldog in liep!! Toch wilden we juist dáár een Caipirinha bestellen en besloten we om met de barman uit Stuttgart in zijn moerstaal te gaan praten en gingen we met Braziliaans accent tegen de Engelsen aan ouwehoeren. Na nog een Heineken (für´s typisches Irisches gefühl, ne?) besloten we beiden maar op huis aan te gaan en maar snel ECHTE Braziliaanse vrienden te gaan maken om naar de plekken te gaan die WEL leuk zijn.
Met Portugees gaat alles goed, ik word door mensen in Portugees aangesproken alsof ze met hun maat aan t praten zijn. Het is moeilijk om dat vol te houden als ze even met je praten, maar korte zinnen in een drukke ruimte, met juiste melodie uitgesproken houdt de zeepbel wel in stand. Ik hoop dat het snel wat vloeiender gaat.
Vrijdag is het Goede Vrijdag, daarna is mijn begeleidster hier (Ximena) weer terug op het lab, dus dan ga ik pas ECHT beginnen. Ik neem nu een paar dagen Waarbenjij.nu-pauze en laat jullie daarna wel weer wat veel te langs horen!
Abraços, Beijzinhos e tanto amor!
Yoav (Yov/Yova/João)
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik me nogal wat zorgen maakte over het verblijf in Rio. Je hoort toch van die verhalen en mensen zeggen steeds weer: pas op, pas op.
Nu, na bijna een week hier, voelt het niet zoals ik had verwacht. Ik heb ontdekt dat het ´Pas op´ van mensen kan betekenen:
´Je moet opletten, want ze kunnen je rollen.´
maar ook:
`Je moet aboluut NIET naar die en die wijk gaan!´
Dat is een fundamenteel verschil. Het eerste vraagt niets meer dan wat goed verstand en oplettendheid terwijl je er bent en verschilt naar mijn gevoel niet wezenlijk van een avondlijke transit in metrostation République in Parijs.
Het tweede bestaat uiteraard ook, maar tot nu toe heb ik die wijken kunnen vermijden. Ik heb het idee dat als je buiten die wijken blijft, dat je niets meer dan alert nodig hebt en dat het verder prima te doen is Al met al ben ik rustiger geworden over de angsten van de stad (of overmoediger). Ondanks dat, hoorde ik laatst vanuit het kliniekje op de campus van FIOCRUZ kogelschoten uit de favela aan de andere kant van de snelweg. Dus....
Ik hang hier steeds tussen herkenning en ontdekking. Het ene moment zie ik een straat, waarvan ik zou zweren dat ik hem uit Israel herken, maar dan kijk ik beter en zie ik buitenmuren van gemarmerde plavuizen of blauw-wit mozaïek en dan is het toch weer echt Rio. Je ziet mensen rondlopen en je denkt, ik voel me net in Madrid of Barcelona, tot je naast elkaar iemand met licht Indiaans uiterlijk, iemand met hoogblonde haren en iemand die zo zwart als de nacht is naast elkaar ziet lopen.
Ik zie shopping malls die me aan Californië en Tel Aviv doen denken, maar toch weer compleet anders. En toch, net als in Italië betaal je hier bij een koffiebar eerst aan de kassa en ga je daarna je koffie halen. Waarbij je dan weer een Pão de Queijo(letterlijk kaasbrood) neemt. Het is een soort oliebol groot bolletje van elastisch brooddeeg met kaas er doorheen verwerkt. Dit in combinatie met een kop koffie, doet mij dan weer direct aan 4 uur ´s middags bij mijn oma thuis denken.
Al met al zijn dit leuke ervaringen. Je voelt je soort van thuis en toch is alles nieuw. De geografie van de stad is indrukwekkend, met om de paar honderd meter à een kilometer een steile berg of heuvel met dichte palmbegroeiing. Wat dat betreft is het de mooiste en meest bijzondere stad die ik ooit heb gezien. De zonsondergang die ik gister op het strand van Ipanema heb gezien, achter de Piek der Twee Broeders (Pico Dois Irmãos) was van sublieme schoonheid.
Ik heb tot nu toe 2 vrienden gemaakt. Eén is William, een Amerikaanse student uit North Carolina, die via internationale betrekkingen bij de afdeling Dermatologie van een lokaal ziekenhuis is beland en hier al enkele maanden rondloopt. De tweede is Anna, de dochter van een Engelse vriendin van mijn stagebegeleidster Samira van het KIT. Zij is net aangekomen en blijft 7 maanden voor een soortgelijke stage als de mijne. Ik vertelde haar gister met grote stelligheid dat er overal in de wereld wel een Irish Pub te vinden is, waarop wij na slechts 2 minuten lopen door Ipanema tegen een pub aanliepen met de naam ´The Irish Pub´. We waren in een melige, recalcitrante bui en besloten daarin te gaan, om ons te ergeren aan haar ´working class´ landgenoten. Het was ook echt alsof je de Bulldog in liep!! Toch wilden we juist dáár een Caipirinha bestellen en besloten we om met de barman uit Stuttgart in zijn moerstaal te gaan praten en gingen we met Braziliaans accent tegen de Engelsen aan ouwehoeren. Na nog een Heineken (für´s typisches Irisches gefühl, ne?) besloten we beiden maar op huis aan te gaan en maar snel ECHTE Braziliaanse vrienden te gaan maken om naar de plekken te gaan die WEL leuk zijn.
Met Portugees gaat alles goed, ik word door mensen in Portugees aangesproken alsof ze met hun maat aan t praten zijn. Het is moeilijk om dat vol te houden als ze even met je praten, maar korte zinnen in een drukke ruimte, met juiste melodie uitgesproken houdt de zeepbel wel in stand. Ik hoop dat het snel wat vloeiender gaat.
Vrijdag is het Goede Vrijdag, daarna is mijn begeleidster hier (Ximena) weer terug op het lab, dus dan ga ik pas ECHT beginnen. Ik neem nu een paar dagen Waarbenjij.nu-pauze en laat jullie daarna wel weer wat veel te langs horen!
Abraços, Beijzinhos e tanto amor!
Yoav (Yov/Yova/João)
-
12 April 2006 - 18:36
Dani:
Hoi liefie! Wat heerlijk al die verhalen, leef helemaal met je mee! Heerlijk vooral hoe je je helemaal veilig waant, ben benieuwd, hihi! Liefs -
12 April 2006 - 21:04
Catarina Da Silva:
heej wereldburger, probeer met meer landen te vergelijken in je volgende stukje..
tja ik woonde dus in zo'n wijk als in jouw inleiding. Zoals onze rijinsstructuur altijd zegt:je moet vooruit kijken.. dus.Die kogelschoten das gewoon vuurwerk dat gebeurt als er een niweuwe partij drugs binnenkomt..nix aan de hand dus(?)tudo tranquilo, ate mais, beijo -
13 April 2006 - 00:06
Majlis:
Nou nou, een pauze? wat moet ik dán om twee uur 's nachts?! Of komen dan de personal mails?! haha! en heb je Risk mee ofzo?
Hier alles heel oké, leuke dingen! Maar daar zal ik jou in je 'pauze' niet mee lastigvallen... Fijn dat je zo je draai beetje vindt...!
liefs! maj -
13 April 2006 - 18:34
Mattijs:
Yoav,
Als verwacht schiet je nu al goed wortel in het Braziliaanse, zoals je dat volgens mij overal wel doet. Goed te horen dat je je vermaakt, maar drink in godsnaam geen Heineken! Ze hebben daar toch zeker wel iets beters. Take care & ciao de pao, Matteo -
13 April 2006 - 22:44
Neeltje:
He Yoav,
Leuk om wat dingen over Rio te lezen voor aankomst daar! Ben er maandag als het goed is en zodra ik een telefoon heb gevonden laat ik van me horen.
Tot volgende week! -
14 April 2006 - 17:30
Oscar:
Neem aan dat de braziliaanse keuken al onveilig is gemaakt? X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
